Άρθρο του Κώστα Αθανασόπουλου
Βρίσκω έναν φίλο αγρότη κι αγανακτισμένος μου λέει: "Έχουν κάνει καρτέλ οι έμποροι και πάνω από 1 ευρώ δεν δίνει κανένας".
"Συμφωνώ" του απαντάω "αλλά κι οι αγρότες κάνανε καρτέλ και πάνω από 2,5 ευρώ το τελάρο δεν δίνει κανένας στους εργάτες".
"Αν πάει κάποιος να δώσει παραπάνω τον παίρνουν οι άλλοι έμποροι και τον πιέζουν να πάει στο 1 ευρώ" συνεχίζει ο φίλος.
"Επίσης αν κάποιος αγρότης πάει να δώσει πάνω από 2,5 ευρώ το τελάρο παίρνουν οι άλλοι αγρότες και τον πιέζουν να πέσει στα 2,5ευρώ", απαντάω.
"Ναι, αλλά αυτοί βγάζουν εκατοντάδες χιλιάδες κι ακόμα και εκατομμύρια ευρώ", συνεχίζει.
"Ότι είναι για σένα τα 200 χιλ ευρώ που βγάζει ένας μικρός έμπορος είναι για τον Αλβανό που στις μαζεύει και τις κλαδεύει τα 30χιλ που βάζεις εσύ στην τσέπη κάθε χρόνο", ξαναπαντάω.
"Δηλαδή πόσο να πάρει ένας εργάτης μεροκάματο", μου λέει.
"Ανάλογα το τί χρήματα σου φέρνει η δουλειά του και πόσο δύσκολη είναι, δηλαδή μπορεί του λέω ένας άνθρωπος να μαζεύει ελιές πράσινες για πάνω από 2 μήνες το χρόνο και να μην σακατευτεί;"
"Έλληνας" του λέω "γιατί δεν έρχεται; Δεν μου λες" του λέω "οι μικροί έμποροι και κυρίως μεταποιητές δεν ήταν παραγωγοί που για να μην τους αδικούν οι μεγάλοι μπήκαν στο εμπόριο;"
"Ναι", μου λέει.
"Τώρα αντιμετωπίζουν τον αγρότη όπως αντιμετώπιζαν κι αυτούς;"
"Ναι," μου λέει.
"Αν σου πούνε τώρα οι έμποροι 1,30 κι άρα βγάλεις 7, 5 ευρώ παραπάνω στο τελάρο, θα δώσεις στον εργάτη 3 ευρώ από 2,5 που του δίνεις τώρα;"
"Όχι" μου λέει, χωρίς να νιώθει το άδικο. Κατά τον ίδιο τρόπο δεν το νιώθει κι ο έμπορος.