Άρθρο του Κωνσταντίνου Μηνάογλου, Δάσκαλου- Θεολόγου

Μετά την πάροδο της εαρινής καραντίνας, συγγενείς και φίλοι, μας ρωτούσαν:

-Θα τους κάνετε, θα τους κάνετε;

Ο καιρός περνούσε, οι μέρες κυλούσαν και ο αριθμός κρουσμάτων μετά από αρκετή ¨σιωπή¨ έκανε την επανεμφάνισή του. Η αυξητική τάση και η ανάγκη αυστηριοποίησης των μέτρων προστασίας έχουν συγκεντρώσει απειλητικά τα σύννεφα της απαγόρευσης όλων των θρησκευτικών τελετών αφού μέρα με τη μέρα ο επιτρεπόμενος αριθμός συμμετεχόντων σε όλες τις θρησκευτικές εκδηλώσεις μειωνόταν σε βαθμό που αναρωτιόμασταν αν πρέπει να ξεκαλέσουμε κάποιους από αυτούς που καλέσαμε. Όχι, ποτέ, είναι ανάρμοστο και αγενέστατο.

Οι συγγενείς και φίλοι συνέχιζαν να μας ρωτούν:

-Θα τους κάνετε, θα τους κάνετε;

Και σαν δεν έφταναν όλα αυτά είχαμε και την γείτονα χώρα να απειλεί με θερμό επεισόδιο. Θα έχουμε σύρραξη ή όχι. Πάμε για πόλεμο και πότε;

Ανησυχία, αβεβαιότητα, αν θα γίνουν και πώς θα γίνουν. Η αγωνία στο κατακόρυφο. Ακόμα και την παραμονή στον όμορο νομό πάρθηκαν περιοριστικά μέτρα των 50 ατόμων σε κάθε θρησκευτική τελετή. 

Τα παιδιά μου βλέποντας και ακούγοντας όλα αυτά με ρωτούσαν ανήσυχα:

-Τι λες μπαμπά, θα γίνουν;

-Μην ανησυχείτε τους έλεγα, αφήστε τη ζωή σας στο Χριστό κι ότι θέλει Αυτός ας γίνει. 

Εν τέλει εν μέσω κρίσης οικονομικής, επιδημιολογικής και γεωστρατηγικής πραγματοποιήσαμε του γάμους των κοριτσιών μας. Ο διπλός γάμος έγινε σε έναν ορεινό οικισμό των Τρικάλων, εκτός ναού σε ένα τεράστιο υπαίθριο χώρο δεντροφυτεμένο με τρεχούμενα νερά κάτω από ένα μεγάλο πλατάνι και με το αυγουστιάτικο απογευματινό αεράκι να πνέει από τις πλαγιές του επιβλητικού Κερκέτιου όρους. Τηρήθηκαν τα μέτρα προστασίας, κρατήθηκαν οι αποστάσεις, αποφύγαμε τις χειραψίες και τους εναγκαλισμούς ακόμα και από εμάς τους γονείς. Στο δε τεραστίων διαστάσεων κέντρο διασκέδασης τα τραπεζοκαθίσματα ήταν των 4 ή 5 ατόμων και σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Παρ’ όλα αυτά οι μισοί προσκεκλημένοι υπό το φόβο του κορωνοϊού και της τρομολαγνείας των ΜΜΕ δεν προσήλθαν ούτε καν στο μυστήριο. Και πώς να προσέλθουν όταν ακούνε καθημερινά ότι οι γάμοι κολλάνε, αύξηση κρουσμάτων στους γάμους, κίνδυνος θανάτου οι γάμοι και ούτω καθεξής.

Στο εικοσαήμερο που πέρασε, από τις 22 Αυγούστου που έγιναν οι γάμοι των κοριτσιών μας έως σήμερα, κανείς μας δεν νόσησε ούτε και παρουσίασε κάποιο σύμπτωμα. Ίσως η παραφρασμένη αρχική ευχή μου ¨Θεού θέλοντος και Χαρδαλιά επιτρέποντος¨ να έπιασε, ίσως ίσχυσε ο αποφθεγματικός σαιξπηρικός λόγος και τίτλος ομώνυμης ταινίας ¨Πολύ κακό για το τίποτα¨ μόνο που αυτό το τίποτα ήταν για μας το παν. 

Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.