Ανάσα στην κούραση του θέρου ήταν το πανηγύρι της Αγίας Κυριακής, στις 7 Ιουλίου, στο Στανό. Το εξωκλήσι της βρίσκεται κοντά στα χωράφια. Εκεί γινόταν, και συνεχίζει να γίνεται, το παραδοσιακό κουρμπάνι.

Μερικές γυναίκες έφτιαχναν ένα ψωμάκι για τον τζίτζικα και το τοποθετούσαν πάνω σε ένα δέντρο κοντά σε πηγή. Αυτό το έκαναν να ευχαριστήσουν τον τζίτζικα, που τους κρατούσε συντροφιά με το τραγούδι του κατά τη διάρκεια του θέρου. Μάλιστα έλεγαν πως ο τζίτζικας καθώς τραγουδούσε έλεγε: «θερίζετε, αλωνίζετε και μένα κλίκι κάντιμι».

Άλλες γυναίκες με το πρώτο αλεύρι που έβγαζαν από την καινούρια σοδειά, έκαναν μικρά ψωμάκια και τα μοίραζαν στη γειτονιά.

Ο θερισμός και το αλώνισμα κρατούσαν ως το τέλος του καλοκαιριού και το Σεπτέμβριο μετακόμιζαν πάλι στο χωριό.

Το μεσημέρι σταματούσαν για φαγητό στη σκιά κάποιου δέντρου. Αν δεν υπήρχε δέντρο, τότε φρόντιζαν να φτιάξουν ένα πρόχειρο κιόσκι με ξύλα και κλαδιά. Το φαγητό τους ήταν πρόχειρο. Ψωμί, όσπρια, ελιές, ψάρι παστό, σκορδαλιά και ξυδοπαπάρα, την οποία έφτιαχναν με νερό, ξύδι , αλάτι και ψωμί. Μετά το μεσημέρι ξεκινούσαν και πάλι το θερισμό μέχρι αργά το απόγευμα. Για να τελειώνουν γρήγορα, η μία οικογένεια βοηθούσε την άλλη.

Μερικοί στη μέση κάθε χωραφιού άφηναν μερικά στάχυα άκοπα, όρθια, για να είναι γεροί και την άλλη χρονιά.

Καθώς θέριζαν, για να περνάει ευχάριστα η ώρα, έλεγαν διάφορα χωρατά και τραγούδια:

«Λάλησε κούκι μ΄, λάλησε

- Λάλησε κούκι μ’ λάλησε

όπως λαλούσες πρώτα.

- Βρε τι να λαλήσω μάτια μου

τι να πω να σας γλυκοκαρδίσω

μας ήρθε άνοιξη πικρή,

το καλοκαίρι μαύρο.

Ήλιε μ’ για βασίλεψε

Ήλιε μ’ για βασίλεψε

κατέβα παρακάτω

μπιζέρισε η εργατιά

μπιζέρισε κι ο κόσμος.

Μπιζέρισαν και τα μικρά

και κλαίνε για τις μάνες.

Ένας κοντός κοντούτσικος

Ένας κοντός κοντούτσικος

στη σειρά δεν τον έχουν,

παίρνει γυναίκα έμορφη

ξανθιά και μαυρομάτα.

Τον ζήλεψε ο κόσμος όλος

τον ζήλεψε κι ο βασιλιάς

με όλο το στρατό του.

Βαρύ χαράτσι του ΄βαλε.

Πουλάει αμπέλια ατρύγητα

τσιαίρια κουσισμένα

και πάλι δεν το φτάσαν.

Παίρνει και την έμορφη γυναίκα του

και πάει να την πουλήσει.

Στο δρόμο που επήγαινε

πραματευτή εσταύρωσε και τον ρωτά:

Πού πας κοντέ την έμορφη

πού πας τη μαυρομάτα;

Πάω να την πουλήσω,

………………………….

Φεγγάρι μου που ‘ σαι ψηλά

Φεγγάρι μου που ‘ σαι ψηλά

και χαμηλά λογιάζεις

μην είδες μην αλόγιασες

τον αγαπητικό μου;

Σε τι ταβέρνες κάθεται

σε τι όμορφα τραπέζια

ποιες μαυρομάτες τον κερνούν

και ποιες τον προστατεύουν

Και ‘γω τον αναθύμησα

τον αγαπητικό μου.