Γράφει ο Χρήστος Πάχτας*

Ο τόπος  μας έχει ανάγκη να αξιοποιήσει όλους τους πλουτοπαραγωγικούς του πόρους. Να αναπτύξει όλες τις οικονομικές δραστηριότητες, σε ένα περιβάλλον που θα μπορεί να συγκεράσει τη μία δραστηριότητα  με την  άλλη, όπως γίνεται σε όλες τις προηγμένες χώρες του κόσμου. Αρκεί να υπάρχουν κανόνες και όρια για όλους. Αυτός ο  τόπος μάς  χωράει όλους.


Η Ελλάδα χρειάζεται ανάπτυξη για να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης και να ζήσει καλύτερες μέρες. Εάν δεν παραχθεί πρόσθετος πλούτος, εάν δεν αυξηθεί σημαντικά η συνολική παραγωγική πίτα της χώρας, οι πολιτικές των  ψευδοπαροχών για την αντιμετώπιση της φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, σύντομα θα καταρρεύσουν.

Η μεταλλευτική παραγωγή αποτελεί μια πρόσθετη ευκαιρία και δυνατότητα για την αύξηση του εθνικού μας προϊόντος. Στη Σουηδία και Φινλανδία, αποτελεί βασική πεποίθηση ότι η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου έχει θέσει τις βάσεις του κοινωνικού κράτους που απολαμβάνουν οι πολίτες.

Κάποτε, εξορυκτική βιομηχανία και τουριστική ανάπτυξη ήταν ανταγωνιστές. Με το πέρασμα του χρόνου και με την ανάληψη σημαντικών πρωτοβουλιών, αποδεικνύεται ότι μπορούν να συνυπάρξουν. Οι σύγχρονες και υπεύθυνες μεταλλευτικές επιχειρήσεις οφείλουν να υιοθετούν πρακτικές και αρχές για την ελαχιστοποίηση της διαταραχής του οικοσυστήματος, της διατήρησης των φυσικών πόρων και της μείωσης κάθε τύπου ρύπανσης. Μόνο έτσι μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά με τη φυσική ομορφιά ενός τόπου. Οι πρόσφατες κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελούν χρήσιμο οδηγό στην κατεύθυνση της αρμονικής συνύπαρξης των δραστηριοτήτων.

Τα ορυχεία μπορούν να αποτελέσουν πόλο τουριστικής έλξης και να ταξιδέψουν τον επισκέπτη πίσω στον χρόνο. Όντως ενεργά, αποτελούν σημείο αναφοράς περιηγήσεων και εκπαιδευτικών εκδρομών απορροφώντας  το ενδιαφέρον των επισκεπτών ενός τόπου. Μεταλλευτικά μουσεία λειτουργούν σε πολλές περιοχές  προβάλλοντας  την πλούσια γεωλογική και μεταλλευτική ιστορία  τους και τιμώντας  όσους με πολύ κόπο, θυσίες και κάτω από αντίξοες συνθήκες, εργάστηκαν για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου. Οι εμπειρίες από τις πρόσφατες επισκέψεις μου  στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου, ήταν συγκλονιστικές. Εξορυκτική βιομηχανία και τουρισμός αποτελούν «τις δύο λωρίδες του ίδιου δρόμου που κατευθύνονται στην οικονομική ανάπτυξη ενός τόπου». Τα παραδείγματα της Αυστρίας και της Φινλανδίας, όπου η βιομηχανία και τα μεταλλεία συνυπάρχουν με τον υψηλού επιπέδου μη μαζικό τουρισμό, είναι χαρακτηριστικά. Τα ξεχωριστά παραδείγματα της εξορυκτικής δραστηριότητας στη Μήλο  και στη Γερακινή επίσης.

Οι τοπικές κοινωνίες οφείλουν να δράσουν ως υπεύθυνοι κοινωνικοί εταίροι. Η  Πολιτεία  οφείλει να είναι παρούσα, για  να ενημερώνει και να εξηγεί τι έχει αδειοδοτήσει.

Οι επενδύσεις των μεταλλείων στη Χαλκιδική αποτελούν διαχρονικές αποφάσεις της Πολιτείας. Αποτελούν όμως και απόφαση ενός σημαντικά μεγάλου τμήματος της τοπικής κοινωνίας, η οποία θέλει να ζήσει με αξιοπρέπεια και να διασφαλίσει το μέλλον των παιδιών της. Οι κοινωνίες που πρόκοψαν ήταν και είναι αυτές που τόλμησαν και τολμούν. Αυτές που νίκησαν την άρνηση.

Οφείλουμε να συμβάλλουμε στη δημιουργία μιας παραγωγικής Ελλάδας, που στηρίζεται στα πόδια της. Ο δρόμος της συνεννόησης, της αλληλεγγύης, της αρμονικής συμβίωσης και της ουσιαστικής συμμετοχής όλων είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να δώσει ορατή ελπίδα στον τόπο μας.

*Ο Χρήστος Αστ. Πάχτας είναι πρώην βουλευτής και πρώην δήμαρχος Αριστοτέλη
Δημοσιεύθηκε στην thessnews.gr