Η σημερινή δεν ήταν μια απλή Κυριακή για το Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής. Ήταν μια μέρα που ο χρόνος σταμάτησε για λίγο να κυλά μπροστά και γύρισε πίσω, στον Αύγουστο του 1974.
51 χρόνια μετά, τα λείψανα του ήρωα της ΕΛΔΥΚ, Στέφανου Κουτρούλη, σκεπασμένα με την ελληνική και την κυπριακή σημαία, επέστρεψαν στη γη από την οποία ξεκίνησαν χρόνια πριν το ταξίδι προς την υπεράσπιση των ιδανικών της πατρίδας και της ελευθερίας. Ένα ταξίδι που για τον στρατιώτη Στέφανο Κουτρούλη έμελλε να μην έχει επιστροφή.
Ο ίδιος εξαφανίστηκε στο ύψωμα «Α» του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, στη Λευκωσία, μαχόμενος κατά των Τούρκων, στις 16 Αυγούστου 1974. Για δεκαετίες χαρακτηρίζονταν αγνοούμενος. Ώσπου, χάρη στο πολύχρονο έργο ταυτοποίησης λειψάνων της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οικογένειά του έλαβε την απάντηση που περίμενε μισό αιώνα, και σήμερα έγινε η κηδεία στον τόπο καταγωγής του.
Ο Στέφανος Κουτρούλης, γεννημένος το 1952, έπεσε μαχόμενος στην φονική μάχη και προήχθη μεταθανατίως στον βαθμό του Ανθυπασπιστή.
«Η Ελληνική Πολιτεία και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, εκπληρώνοντας την υποχρέωσή τους απέναντι στους οικείους του, παραδίδουν σήμερα τα οστά του ήρωα για να ταφούν στη Μητέρα Πατρίδα», αναφέρεται στο σύντομο βιογραφικό σημείωμα του στρατιώτη
Στο Νέο Μαρμαρά, ένα μνημείο με τη δαφνοστεφανωμένη μορφή του Στέφανου Κουτρούλη λαξευμένη πάνω σε μάρμαρο, με ένα ρητό και το ανάγλυφο της Κύπρου να τον συνοδεύει, θα θυμίζει πάντα στους κατοίκους της μικρής κοινότητας τη θυσία του δικού τους ήρωα.
Ο Δήμαρχος Σιθωνίας, Γιάννης Μαλλίνης σε δήλωσή του ανέφερε: "Με βαθιά συγκίνηση και εθνική υπερηφάνεια, τιμήσαμε σήμερα τον ήρωα της ΕΛΔΥΚ και ήρωα του πολέμου του 1974, Στέφανο Κουτρούλη, σε μια σεμνή αλλά ιδιαίτερα φορτισμένη τελετή, με αφορμή την επιστροφή των οστών του στην πατρώα γη. Η σημερινή ημέρα δεν είναι μόνο ημέρα πένθους, αλλά και ημέρα τιμής και εθνικής μνήμης. Ο Στέφανος Κουτρούλης ανήκει πλέον στο πάνθεο των ηρώων του τόπου μας, και η θυσία του αποτελεί φάρο για τις επόμενες γενιές. Ο Δήμος Σιθωνίας δεσμεύεται να διαφυλάξει τη μνήμη του και να μεταλαμπαδεύσει το παράδειγμά του στις νεότερες γενιές, υπενθυμίζοντας πως η ελευθερία κατακτάται με αγώνες και θυσίες".
Η τελετή πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών στον Νέο Μαρμαρά, παρουσία συγγενών, συναγωνιστών, εκπροσώπων των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, καθώς και πλήθους συμπολιτών μας που προσήλθαν για να αποδώσουν τις δέουσες τιμές.
"Από σήμερα η κλίνη του Ήρωα Στέφανου Κουτρούλη δεν είναι κενή. Από σήμερα η οικογένεια του, οι σύντροφοι του κληρωτοί στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ εν ζωή κι οι συγγενείς των Ηρώων που πέθαναν πλάι πλάι αποκτούν ένα σημείο να εκφράσουν τον πόνο τους. Σήμερα η Ελλάδα τιμά άλλον έναν Ήρωα στο Πάνθεον της. Αιωνία η μνήμη του Στέφανου Κουτρούλη τέκνο του Νέου Μαρμαρά που επιστρέφει μετά από 51 χρόνια αγνοούμενος στην γενέθλια γη του", ανέφερε, μεταξύ άλλων, η βουλευτής Χαλκιδικής, Κυριακή Μάλαμα.
"Η γενέτειρά του, ο Νέος Μαρμαράς, που δεν τον ξέχασε ποτέ, τον αγκαλιάζει από σήμερα και τον φέρει ως παράσημο στην ιστορία του", είπε από την πλευρά της η αντιπεριφερειάρχης Χαλκιδικής, Κατερίνα Ζωγράφου.
"Ήταν τιμή μου να βρεθώ σήμερα εκεί, να σκύψω το κεφάλι μπροστά στη μνήμη ενός νέου που χάθηκε για την πατρίδα, και να μοιραστώ τη συγκίνηση με την οικογένειά του και τους συγχωριανούς του. Η θυσία του φωτίζει το δρόμο της πίστης και της εθνικής ευθύνης. Αθάνατος. Σε καιρούς γεωπολιτικής ρευστότητας, οφείλουμε να μείνουμε σταθερά προσηλωμένοι στην ενότητα, την πίστη, και τη συλλογική μνήμη. Γιατί όταν ο Έλληνας ενώνεται γύρω από τις αξίες και την ιστορία του, κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος", τόνισε με νόημα ο πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδοχείων Χαλκιδικής, Γρηγόρης Τάσιος.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ λίγες ώρες πριν από την κηδεία του Στέφανου Κουτρούλη, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βορειοελλαδιτών Πολεμιστών ΕΛΔΥΚ 1974, Αθανάσιος Στάικος, συμπολεμιστής και φίλος του, ξετυλίγει με φωνή γεμάτη συγκίνηση μνήμες από τις δραματικές ημέρες του καλοκαιριού του 1974 στην Κύπρο.
«Ήταν ένα παλικάρι δύο μέτρα, ένας πραγματικός ήρωας», λέει για τον Κουτρούλη, με τον οποίο υπηρέτησαν μαζί επί επτά μήνες. Ο Στέφανος ήταν επίσης ένας από τους στρατιώτες της 103 Σειράς που ετοιμάζονταν να απολυθούν στις 15 Ιουλίου. Είχαν ήδη φορτώσει τις βαλίτσες τους, έτοιμοι να επιβιβαστούν στο καράβι από την Αμμόχωστο, όταν τους πρόλαβε το πραξικόπημα. Τελικά, αναχώρησαν στις 19 Ιουλίου -για να επιστρέψουν στις 21-, λίγες ώρες μετά την τουρκική εισβολή.
Η επιστροφή τους ήταν ηρωική. Βρισκόμενοι καθ' οδόν προς την Ελλάδα, άκουσαν από τα τρανζιστοράκια για την απόβαση των τουρκικών στρατευμάτων. Ανέβηκαν στο κατάστρωμα του αρματαγωγού και απαίτησαν από τον κυβερνήτη να γυρίσουν πίσω. Αλλιώς, του είπαν, θα πηδήξουν στη θάλασσα, αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Στάικος. Με εντολή του Γενικού Επιτελείου, το πλοίο τελικά γύρισε. Αποβιβάστηκαν στην Πάφο, εξουδετέρωσαν τον εκεί τουρκοκυπριακό θύλακα και μέσα στη νύχτα πέρασαν το Τρόοδος για να φτάσουν στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ τα ξημερώματα της 21ης Ιουλίου. «Όταν τους ρωτήσαμε γιατί γύρισαν, μας είπαν: "Νομίζατε ότι θα σας αφήναμε μόνους σας;"».
Ο Στέφανος Κουτρούλης ήταν μέσα στο πολυβολείο του στρατοπέδου την τελευταία φορά που τον είδε ο συμπολεμιστής του, στις 15 Αυγούστου το βράδυ. «Η διαταγή ήταν ρητή: θα πέφταμε μέχρι ενός για την υπεράσπιση του στρατοπέδου και την τιμή της πατρίδας» θυμάται ο κ. Στάικος. Όμως μετά τις 12-1 το μεσημέρι, το πυροβολικό της Εθνοφρουράς σταμάτησε να τους καλύπτει. Τα δύο αντιαρματικά σίγησαν, ο διμοιρίτης έπεσε νεκρός... Η κατάσταση έγινε απελπιστική και ο υποδιοικητής, για να μην αφανιστούν όλοι, διέταξε απαγκίστρωση στις δύο μετά το μεσημέρι. «Τα δύο τρίτα σωθήκαμε. Ογδόντα τέσσερα παλληκάρια έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι», τονίζει και η φωνή του «σπάει» από συγκίνηση.
Ο κ. Στάικος κρατά ζωντανές και τις εικόνες από εκείνες τις ημέρες λίγο πριν από τη μεγάλη καταιγίδα... Την ανεμελιά της Αμμοχώστου, όπου στην ολιγοήμερη ανάπαυλά τους οι φαντάροι τραγουδούσαν «άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε καραβάκια στο Αιγαίο...», κάθε φορά που αντίκριζαν κάποιο επιβατηγό πλοίο. Τότε ακόμη τίποτα δεν προμήνυε τη μεγάλη φουρτούνα.
«Ο Στέφανος ήταν ένας πραγματικός ήρωας», επαναλαμβάνει ο κ. Στάικος για τον φίλο και συμπολεμιστή του (αλλά και για όλους όσοι έπεσαν μαχόμενοι ηρωικά).
