Στην καταπράσινη τοποθεσία που βρίσκεται το ξωκλήσι των Αγίων Αποστολών, στην Ορμύλια τελέστηκε το απόγευμα της Τρίτης Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός παραμονή της εορτής των Αγίων Αποστόλων.
Το πιο ιστορικό και γνωστό πανηγύρι της περιοχής με ιστορία και διάρκεια ξαναζωντάνεψε φέτος.
Ο εορτασμός ήταν πανηγυρικός με πλήθος εκδηλώσεων 6 ημερών που διοργάνωσε ο Αθλητικός Σύλλογος Δόξα Ορμύλιας με τον Κυνηγητικό Σύλλογο Ορμύλιας και εθελοντές του χωριού.
Ο πρόεδρος της ΠΟΞ και πρόεδρος Ένωσης Ξενοδοχείων Χαλκιδικής, Γρηγόρης Τάσιος παραβρέθηκε στις θρησκευτικές εκδηλώσεις. "Τα πανηγύρια αποτελούν μία ευκαιρία να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί κοντά και να επικοινωνήσουμε, να διασκεδάσουμε και να χορέψουμε. Ήταν μεγάλη μου χαρά να ξαναβρεθώ εδώ και να συνομιλήσω με τους κατοίκους της Ορμύλιας και των γύρω περιοχών. Και του χρόνου με υγεία" ανέφερε ο κ. Τάσιος
Η ιστορία του πανηγυριού
Τα πανηγύρια ήταν τρόπος διασκέδασης στα παλιά χρόνια. Ένα τέτοιο πανηγύρι ήταν και είναι το πανηγύρι των Αγίων Αποστόλων (στις 29 Ιουνίου) που ξεχώριζε από τα άλλα.
Η παράδοση λέει πως στην αρχή υπήρχε ένα μικρό εκκλησάκι και δίπλα τους μία πηγή. Σ' αυτήν την πηγή λέγεται πως κάθε χρόνο , παραμονή της γιορτής, κατέβαινε μία ελαφίνα και έπινε νερό. Οι χωρικοί την πιάνανε τη σφάζανε και την κάνανε φαγητό που πρόσφεραν στους προσκυνητές την ημέρα της γιορτής. Μια χρονιά άργησε να έρθει και μόλις ήρθε την έσφαξαν αμέσως χωρίς να πιει νερό. Από τότε δεν ξανακατέβηκε.Όταν κάηκε το εκκλησάκι, χτίσανε το σημερινό ξωκλήσι , το 1859, στη σημερινή θέση. Την πηγή απ' όπου έπινε η ελαφίνα το νερό την κάνανε πηγαδάκι και φρόντισαν κατά το χτίσιμο της εκκλησίας να βρεθεί στο εσωτερικό της. Απ' αυτό το πηγάδι έπαιρναν οι προσκυνητές το αγίασμα και ράντιζαν το σπίτι και το σταύλο για να 'χουν την ευλογία των Αποστόλων.
Σ' αυτό λοιπόν το εκκλησάκι λίγο πριν τα αλώνια και μετά το θέρος, έκλεβαν δύο μέρες οι Ορμυλιώτες για ξεκούραση και χαρά. Κάθε χρόνο 12 Ορμυλιώτες, οι οικονομάδες, φρόντιζαν για την οργάνωση του πανηγυριού. Αυτοί είχαν ορκιστεί την προηγούμενη χρονιά με μετάνοια στους Αγίους. Κρατώντας λοιπόν τον όρκο φρόντιζαν να μαζέψουν χρήματα, λάδι απ' τους κατοίκους κι απ' τα γύρω χωριά, ακόμη φρόντιζαν να καθαριστεί ο χώρος και να ασπριστεί το εκκλησάκι.
Έπρεπε βέβαια και να ετοιμάσουν το φαγητό που θα προσφέρονταν ανήμερα της γιορτής. Μαγείρευαν τραγιά σε δώδεκα καζάνια, όσοι δηλαδή ήταν οι Απόστολοι. Από τα ξημερώματα ο χώρος άρχιζε να κατακλύζεται από πανηγυριώτες που κατέφθαναν πάνω στα κάρα ή στα γαϊδούρια τους. Έστρωνε ο καθένας το στρωσίδι του κάτω από τα πλατάνια και μετά τη λειτουργία γινόταν η διανομή του φαγητού. Περνούσαν από κάθε παρέα και μοίραζαν κρασί και φαΐ.
Ταυτόχρονα άρχιζε το γλέντι με το χορό. Η ορχήστρα προσφερόταν δωρεάν από ντόπιους οργανοπαίκτες που πάντα είχαν τα τυχερά τους αφού ο πρώτος που έσυρε το χορό, έβγαζε και έδινε χρήματα για την τιμή που του κάνανε να παίξουν το αγαπημένο του τραγούδι.
