Άρθρο της Μαρίας Παπαδημητρίου, δημοσιογράφου, δημοτικής συμβούλου Κασσάνδρας

Ακούμε συχνά τη φράση αυτή... την έχουμε όμως σκεφτεί;

Έχουμε σκεφτεί ότι η ιδιωτική ζωή του ανθρώπου πρέπει να συνάδει με το αποτύπωμα του στα Δημόσια πράγματα;
Στο δημόσιο βίο. Στη λεγόμενη "Πολιτεία".
Και έτσι μόνο κατακτάται η λεγόμενη "Αριστεία".

Άραγε κανείς εξ αριστερών, εκ δεξιών, εκ κέντρου και εκ βαθέων αριστερών δεν ήξερε τίποτα για το βίο του... "ηθοποιού και σκηνοθέτη";
Δεν είχε ακούσει;
Δεν είχε υποψιαστεί;

Ας πούμε ότι όχι.
Ας πούμε ότι Ο Χ Ι....

Ξέρουμε γιατί αποθρασύνονται τέτοιοι τύποι;
Γιατί το Σύστημα διαχρονικά υποκλίνεται μπροστά τους.

Γιατί σ αυτή τη χώρα φτιάχνουμε είδωλα και τα προσκυνούμε οπαδικά δίχως ποτέ να πάμε τη σκέψη μας ένα βήμα παρακάτω.

Και εντάξει ήταν καλός ηθοποιός και σκηνοθέτης, όπως λένε.
Αλήθεια, ήταν ο καλύτερος;
Ο μόνος που άξιζε αυτές τις θέσεις και επί 30 χρόνια την ασυλία του Εθνικού;
Η αυθεντία που αξίζει να υποκλιθούν στα πόδια του όλοι;

Όχι βέβαια.

Όμως αυτό πληρώνουμε σήμερα ως κοινωνία:
Την ανάγκη της δημιουργίας ειδώλων.

Ψεύτικων αντανακλάσεων που καλύπτουν  τη δική μας  ανάγκη  για να νιώσουμε σημαντικοί επειδή... φωτογραφήθηκε μαζί μας ο... λαμπερός αυτός πρωταγωνιστής. Αυτός ντε, που του οφείλει η Τέχνη...
(Φωτογραφίες που κυκλοφορούν από χτες.  Από πρεμιέρες και πάρτυ)

Και η σκυταλοδρομία των ευθυνών στην πολιτική σήμερα είναι μεγάλη.
Τώρα που αναγκάστηκε το σύστημα να ξεράσει από μέσα του τη βρωμιά που έτρωγε αμάσητη.
Δίνει ο ένας στον άλλον τη σκυτάλη της ευθύνης λέγοντας "εσύ τον ηξερες,εγω δεν τον ήξερα" και όλοι μα όλοι ξαφνικά μας δηλώνουν εξαπατημένοι.
Εξαπατημένοι από τι;
Σε μια Ελλάδα που οι πάντες έχουν ακούσει κάτι για τους πάντες...

Αυθεντίες δεν υπάρχουν πουθενά παρεκτός της Επιστήμης.
Εκεί ναι. Είναι το μόνο πεδίο που μπορούμε να συναντήσουμε αυθεντίες. Χωρίς έπαρση.  Χωρίς ασχήμια.

Και προσέξτε. Μιλώ για την Επιστήμη σε επίπεδο έρευνας και κοινωνικής προσφοράς. Όχι σε επίπεδο "βιομηχανίας".  Καταλαβαινόμαστε...

Όσο λοιπόν προσκυνά μια χώρα δια μέσου των Θεσμών της ανθρώπους που στην Τέχνη μπορεί να έτυχε να είναι καλοί  (αυτό λέγεται ταλέντο) αλλά στη ζωή τους και για την κοινωνία προφανώς και δεν είναι καλοί... αυτά θα βλέπουμε.

Κοινώς: Σας γλεντάει όλους ο φερόμενος, γιατί υποτελώς και υποτακτικά υποκλιθήκατε στη δηθεν αυθεντία του.
Χωρίς να εξετάσετε εαν η δημόσια ζωή του συνάδει με την ιδιωτική. Αν άξιζε το χειροκρότημα σας.
Και τον μας τον επιβάλλατε 30 χρόνια τώρα ως ΣΥΣΤΗΜΑ.

Μου θυμίζει όλο αυτό το πανηγύρι κάτι αστείες συμπεριφορές υποτέλειας απέναντι σε πολιτικάντζες του χειρίστου είδους που λένεγι’ αυτούς:
"Είναι ο /η καλύτερος. Έχω ακούσει ότι τρώειδημόσιο χρήμα. Έχω ακούσει ότι ασχημονεί εις βάρος της κοινωνίας. Κάνει όμως μεγάλο έργο για τον τόπο και τον στηρίζουμε γιατί είναι ο καλύτερος".

ΑΥΤΑ!
Και καλησπέρα σας!

Και προς Θεού. Η επιχειρούμενη μικροπολιτική καπηλεία ενός τέτοιου ζητήματος είναι εμετική.

Όχι. Δεν θα ζητήσω την παραίτηση καμίας Μενδώνη γι’ αυτό.

Θα ζητήσω επιτέλους η Ελληνική Πολιτεία να καθαρίσει τον τόπο από δήθεν είδωλα και δήθεν αυθεντίες.
Και θα απαιτήσω η ίδια Πολιτεία να ζητήσει έμπρακτα συγνώμη από τη γενιά μου που την ανάγκασε να περιμένει στην ουρά για μια ευκαιρία μέχρι να αποτελειώσουν κάθε ίχνος Αξιοκρατίας οι... αυθεντίες.