Του Στέλιου Βαλιάνου, Περιφερειακού Συμβούλου Χαλκιδικής  -Δικηγόρου

 Η πολυθρύλητη «ανάπτυξη» δεν έρχεται ούτε αυτόματα, ούτε με το πάτημα ενός κουμπιού. Απαιτεί συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις.

Μία από αυτές είναι και η ταχεία και αποτελεσματική αξιοποίηση κάθε παρεχόμενου χρηματοδοτικού εργαλείου , όπως είναι τα πάσης φύσεως αναπτυξιακά προγράμματα τα οποία χρηματοδοτούν επιχειρηματικές δράσεις .

Τον Ιούνιο του 2016, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, δημοσίευσε πρόσκληση υποβολής προτάσεων, για τα νέα προγράμματα LEADER ΚΑΙ ΑΛΙΕΙΑΣ της τρέχουσας προγραμματικής περιόδου 2014-2020.

Τα αποτελέσματα αξιολόγησης των προτάσεων δημοσιεύτηκαν τέλη Οκτωβρίου του 2016 και δύο μήνες αργότερα, το Δεκέμβριο ανακοινώθηκαν οι κατανομές των πιστώσεων στα τοπικά προγράμματα.

Συνολικά 47 Αναπτυξιακές Εταιρείες αξιολογήθηκαν θετικά και θα αναλάβουν τη διαχείριση αυτών των προγραμμάτων.

Οι λειτουργικές δαπάνες των Αναπτυξιακών Εταιρειών φθάνουν σε ποσοστό, περίπου 20% των συνολικών ποσών που θα διαχειριστούν.

Μέχρι και σήμερα, το Υπουργείο δεν έχει καλέσει τις Αναπτυξιακές Εταιρείες για να υπογράψουν σύμβαση μεταξύ τους προκειμένου να ξεκινήσουν να υλοποιούνται τα τοπικά προγράμματα, αλλά το πιο σημαντικό δεν έχει εκδώσει θεσμικό πλαίσιο, σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης και υλοποίησης των τοπικών προγραμμάτων.

Δηλαδή, προϋπόθεση για να ξεκινήσει η υλοποίηση των προγραμμάτων δεν αποτελεί μόνο η υπογραφή συμβάσεων μεταξύ Υπουργείου και Αναπτυξιακών Εταιρειών, αλλά και η έκδοση του απαραίτητου Θεσμικού πλαισίου.

Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι χάνεται ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ, (μέχρι στιγμής 9 μήνες), με ότι αυτό συνεπάγεται για τις τοπικές κοινωνίες και οικονομίες, αφού όλα μεταξύ τους είναι αλληλένδετα.

Το προγραμμα υπολογίζεται σε 300 εκατομμύρια ευρώ για όλη τη Χώρα , ενώ για τη Χαλκιδική υπολογίζεται ότι αναλογούν περί τα 10 εκατομμύρια ευρώ.

Υπολογίζοντας ότι η χρηματοδότηση θα φτάνει το 50% της όποιας επενδυτικής δραστηριότητας , με το υπόλοιπο 50% να προέρχεται από ίδια συμμετοχή του επενδυτή , μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι εξαιτίας της αναίτιας καθυστέρησης της Κυβέρνησης , ΔΕΝ πέφτουν στην αγορά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.

Αν το πρόγραμμα ανέρχεται σε 300 εκατομμύρια ευρώ πλέον του ισόποσου της ίδιας συμμετοχής τότε μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς ότι καθυστερούν επενδύσεις 600 εκατομμυρίων ευρώ. Για δε το νομό Χαλκιδικής το ποσό αυτό ανέρχεται σε 20 εκατομμύρια ευρώ (10 εκ. ευρώ από το πρόγραμμα και 10 εκ. ευρώ από την ίδια συμμετοχή).

Αν κανείς λάβει υπόψη του τις δραστηριότητες που μπορούν να ενταχτούν στο πρόγραμμα τότε καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η μη έναρξη υλοποίησης στερεί πολύτιμο χρήμα από τις τοπικές οικονομίες και μάλιστα σε πολλούς τομείς , όπως στον κλάδο της παροχής υπηρεσιών (σύνταξη φακέλων υποψηφιότητας, σύνταξη όλων των απαιτούμενων μελετών, έκδοση οικοδομικών αδειών και υπολοίπων απαραίτητων αδειοδοτήσεων, κ.α.), στον κατασκευαστικό κλάδο, στον κλάδο των προμηθειών μηχανολογικού και λοιπού εξοπλισμού, κλπ.

Η δε υλοποίηση του είναι προφανές ότι θα δώσει πολύτιμη ανάσα και στην απασχόληση με τη δημιουργία θέσεων εργασίας .

Αν δίπλα σε αυτό υπολογίσει κανείς ότι πλήττονται και οι Αναπτυξιακές Εταιρίες εκάστοτε νομού , οι οποίες προσδοκούν έσοδα από την υλοποίηση του προγράμματος ώστε να παραμείνουν βιώσιμές , τότε γίνεται αντιληπτό πόσο επιζήμια είναι η αναίτια αυτή καθυστέρηση.

Η αγορά διψάει για χρήμα , που σήμερα είναι δύσκολο να βρεθεί.

Και αυτό όμως που διαθέτουμε , το κρατάμε στα συρτάρια του Υπουργείου , γιατί κάποιοι δεν πράττουν το καθήκον τους

Η πολιτική αστάθεια και η επιζήμια καθυστέρηση του Υπουργείου να εκπονήσει το θεσμικό πλαίσιο δημιουργεί άμεσο κίνδυνο να χαθεί και το όποιο ενδιαφέρον για ανάληψη επενδυτικής δραστηριότητας.

Απαιτείται άμεση ανάληψη πρωτοβουλίας ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία και να τρέξει το πρόγραμμα ώστε να υποβληθούν οι επενδυτικές προτάσεις.

Απαιτείται η Κυβέρνηση να περάσει στην πράξη , βοηθώντας την ιδιωτική οικονομία την οποία κάθε μέρα υπονομεύει και να δράσει ώστε να μην κινδυνεύσουν να χαθούν κοινοτικά κονδύλια.