Άρθρο του Ιωάννη Γ. Μυταυτσή,πτυχιούχου του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης με ειδίκευση στη Βυζαντινή Φιλολογία.

Στις 7 Ιουλίου η ετυμηγορία του Ελληνικού λαού έδωσε ψήφο διακυβέρνησης στη Νέα Δημοκρατία και στο Κυριακό Μητσοτάκη, σε ένα τελείως διαφορετικό πρόγραμμα από αυτό που παρουσίασε ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. - αλλά ποτέ δεν εφάρμοσε - το 2015. Μάλιστα, στη Ν.Δ. από τις πρώτες κινήσεις της φαίνεται ο προεκλογικός της σχεδιασμός, ακόμη και στα μέλη της κυβερνήσεως, τα οποία ανακοίνωσε την αμέσως επόμενη ημέρα από την εκλογή της. Το ενδιαφέρον όμως αυτής της εκλογικής αναμέτρησης είναι γιατί ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. ο οποίος διαφέρει παρασάγγας από τον αντιπολιτευτικό ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ του 2014 κατάφερε να είναι η «αντιδεξία» ή μάλλον καλύτερα, ο αντίθετος πόλος στη Ν.Δ.

Ο Αλέξης Τσίπρας το 2015 ήρθε στην εξουσία σκίζοντας τα μνημόνια «με ένα νόμο και ένα άρθρο», με αφηγήματα περί γερμανοτσολιάδων, μερκελιστών, ανεδαφικών συμμαχιών στη διεθνή σκακιέρα και τάζοντας τα πάντα στους πάντες  με το περίφημο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» και πολλά πολλά άλλα. H αντιστροφή του τον Μάρτιο του 2015 ήταν ραγδαία, όταν κλήθηκε δηλαδή έστω και «στο και τέταρτο» να αντιμετωπίσει τη πραγματικότητα. Όχι μόνο δεν έσκισε τα μνημόνια αλλά υπέγραψε τη τρίτη δανειακή σύμβαση μετά από μία αποτυχημένη διαπραγμάτευση που ζημίωσε τη χώρα σε ανυπολόγιστο βαθμό, έφερε τα capital controls ως μία νέα πραγματικότητα και πέταξε στον κάδο των αχρήστων πολλές από τις θυσίες των πολιτών όλα τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης. Ο Σύριζα όμως, όχι μόνο δεν πτοήθηκε αλλά λίγο αργότερα αποφάσισε να λύσει το ζήτημα της Ελλάδας με τα Σκόπια, φέρνοντας μία συμφωνία που χαρακτηρίστηκε ως επαίσχυντη για το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού και μακεδονικού λαού.

  Μια συμφωνία που έφερε λίγο μετά από τη πρωτοφανή τραγωδία στο Μάτι καθώς και τον απαράδεκτο τρόπο που διαχειρίστηκε τη καταστροφή αυτή. Στις 7 Ιουλίου, οι πολίτες έδωσαν στο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με ποσοστό 31,53%, δηλαδή 8,3 μονάδες διαφορά από τη Ν.Δ. Ποσοστό που προφανώς προκαλεί μεγάλη εντύπωση αν λάβουμε υπόψιν μας ότι τα προηγούμενα κόμματα, τα οποία κυβερνούσαν τη χώρα στα λεγόμενα μνημονιακά χρόνια, όχι μόνο έχασαν μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων τους αλλά κινδύνεψαν ακόμη και με αφανισμό.

Το ζήτημα όμως είναι γιατί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. - ΚΙΝ.ΑΛ δε κατάφερε για ακόμη μια εκλογική αναμέτρηση και μετά από μια τέτοια κακή διακυβέρνηση, να πάρει τα ηνία της κεντροαριστεράς και να αποτελέσει τον «αντιδεξιό» πόλο στη χώρα; Γιατί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έπεισε το εκλογικό σώμα μετά τη καταστροφική διακυβέρνηση ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. ότι είναι η μοναδική παράταξη που αν και έκανε λάθη είπε την αλήθεια στον ελληνικό λαό;

Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας παρά τα ψέματα διατήρησε σε μεγάλο βαθμό τα ποσοστά του και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που είπε την αλήθεια και πήρε μεγάλο βάρος για τη διάσωση της χώρας στις  πλάτες του, συνεχίζει να έχει μονοψήφιο ποσοστό;

Πιθανόν το πρόβλημα του εκλογικού ποσοστού του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να προέρχεται από μια σειρά προβλημάτων και λάθος μηνυμάτων που δημιουργήθηκαν στα εσωτερικά του κόμματος και απορρέουν από αυτό. Το εγχείρημα του Κινήματος Αλλαγής, ήταν να γίνει το μεγάλο κίνημα της Κεντροαριστεράς που θα περιελάμβανε τα «προοδευτικά» κόμματα που το συγκροτούσαν (ΠΑ.ΣΟ.Κ, ΚΙΔΗΣΟ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ, ΕΔΕΜ, Κινήσεις Πολιτών). Η έναρξη του νέου φορέα έγινε το Νόεμβρη του 2017 με την εκλογή του επικεφαλή της παράταξης.

Στο ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος το Μάρτιο του 2018, όταν τότε σύνεδροι αλλά και ΚΠΕ δεν εκλέχθηκαν δημοκρατικά από τη βάση του κόμματος αλλά διορίστηκαν με έναν απροσδιόριστο τρόπο τόσο ως προς τη ποσόστωση όσο και προς την πολιτική αξιολόγηση. Το λάθος μήνυμα ήταν εμφανή και η εσωκομματική δημοκρατία που αποτελεί τη πρωταρχική βάση κάθε φιλόδοξου και νέου πολιτικού εγχειρήματος βρισκόταν λίγο η πολύ στο απόσπασμα. Έτσι λίγους μήνες μετά, λίγο οι εσωκομματικές ισορροπίες και τριβές, λίγο η αδυναμία έκφρασης ξεκάθαρου πολιτικού λόγου (σε αρκετά ζητήματα) έφεραν το εγχείρημα του ΚΙΝΑΛ να έχει αποτύχει παταγωδώς. Ο Σταύρος Θεοδωράκης και Θανάσης Θεοχαρόπουλος αποχώρησαν από το Κίνημα ακολουθώντας ο μεν αυτόνομη πορεία και ο δε να προσαρτάται στον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.

Όταν η πανστρατιά στελεχών για τις εθνικές εκλογές ήταν επιβεβλημένη, η ηγεσία απομάκρυνε τον Ευάγγελο Βενιζέλο ή τουλάχιστον προσπάθησε να τον αφοπλίσει πολιτικά οδηγώντας σε παραίτηση κεντρικά στελέχη και υποψηφίους του κόμματος. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της πορείας ήταν αυτό της Κυριακής των εκλογών. Παρόλα αυτά η Χαριλάου Τρικούπη μιλάει για εκλογική επιτυχία. Εγώ θα έλεγα ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα βρίσκεται είτε στο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ είτε στη Ν.Δ. Το πραγματικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα πρέπει να αναγεννηθεί μέσα από ουσιαστικές κινήσεις και γενναίες αποφάσεις, μέσα από ριζική ανανέωση και ξεκάθαρο πολιτικό λόγο, με στόχο να προσεγγίσει ξανά τη νέα γενιά που του έχει γυρίσει σήμερα τη πλάτη, ένα ΠΑΣΟΚ που δεν θα λοξοκοιτάζει δεξιά και αριστερά με ανασφάλεια επιβίωσης, αλλά θα έχει υπεύθυνη πολιτική στάση και ξεκάθαρο λόγο. Ένα κόμμα που θα είναι η φωνή της Δημοκρατικής Παράταξης στη χώρα.