Άρθρο του Δημήτρη Ευαγγελινού, Μαιευτήρα Χειρουργού Γυναικολόγου MD-PhD Διδάκτωρ Πανεπιστήμιου (Δ.Π.Θ)

Όταν η αξία χάνεται και την αντικαθιστά η απαξίωση και το "δεν βαριέσαι όλοι ίδιοι είναι" το αδιέξοδο θα μεγαλώνει και η κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά κρίση αξιών και θεσμών όλο και θα βαθαίνει.

Οι καιροί μάς καλούν να αναμετρηθούμε με τους εαυτούς μας και μια κουλτούρα που αναπαράγει αδιέξοδα και διαψεύσεις.

Αυτά που λαμβάνουν χώρα στον προοδευτικό χώρο μας θλίβουν, η δε στάση που οι πολίτες ή οι φορείς που τους εκφράζουν σπάνια κάνουν την αυτοκριτική τους και όταν την κάνουν ακόμη πιο σπάνια πραγματικά αλλάζουν.

Εξυπηρετούν ευκαιριακά κυρίως εντυπώσεις και προσωπικά συμφέροντα.

Όσο ένα θέμα συγκαλύπτεται και αποσιωπάται στον δημόσιο χώρο, όπως αυτό της συνευθύνης της κοινωνίας για παθογένειες, στρεβλώσεις και αγκυλώσεις, προκειμένου να μην γίνουμε δυσάρεστοι στα κάθε λογής ακροατήριά μας αλλά και των προσωπικών συμφερόντων δύσκολα κάτι θα αλλάξει, δυστυχώς προσαρμοζομαστε και βολευόμαστε.

Δεν μας λείπουν οι άνθρωποι, δεν μας λείπουν οι ιδέες. Λείπει αυτή η σπάνια συγκυρία που όλοι μαζί θα πέσουν ενσυνείδητα και ομόψυχα σε μια τέτοια προσπάθεια για να κινητοποιήσουν την κοινωνία να πραγματοποιήσει μια μεγάλη πολιτισμική ανατροπή και να ανοίξει τους νέους δρόμους. Η κρίση είναι μία ευκαιρία για να χτίσουμε αυτήν τη συγκυρία.

Δυστυχώς πολύ φοβάμαι πως θα πάει και αυτή χαμένη.