ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΉΡΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

 Την Πέμπτη, 24 Νοεμβρίου 2022, κηδεύτηκε σε ηλικία 78 ετών, στον Πολύγυρο, ο Δημήτρης Τζηρίτης, πρώην Δήμαρχος Πολυγύρου και Περιφερειακός Σύμβουλος, θέση την οποία υπηρετούσε και τιμούσε μέχρι το πέρας της ζωής του.

 Την σημασία της απώλειάς του για φίλους του και μη, παλιούς και νέους αιρετούς και την Χαλκιδική γενικότερα, την συνόψισε ένας παλιός δημοτικός του σύμβουλος όταν έμαθε για τον θάνατό του. “Και τώρα τι θα κάνουμε; Εμείς πηγαίναμε και ερχόμασταν, αλλά ξέραμε ότι ο Τζηρίτης ήταν πάντα εκεί. Δεν έχει σημασία που; Θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε. Ξέραμε όμως ότι ήταν εκεί και αν τον ψάχναμε θα τον βρίσκαμε”.

 Και η αλήθεια είναι πως ο Δημήτρης Τζηρίτης, “ήταν πάντα εκεί” για σαράντα ολόκληρα χρόνια. Την ιστορία του δημόσιου βίου του θα μπορούσε να την διαβάσει κανείς μέσα από τα σφιγμένα πρόσωπα παλιών συνεργατών και συνοδοιπόρων του από την μακρινή δεκαετία του ΄80, αιρετών, εργαζομένων στον Δήμο και στην Περιφερειακή Ενότητα Χαλκιδικής και φυσικά πολλών Πολυγυρινών συμπατριωτών του που έσπευσαν να τον αποχαιρετήσουν.

 Η μακρά πορεία του ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 από την Νομαρχιακή Επιτροπή της Ν.Δ. Χαλκιδικής. Πρόεδρός της για μια δεκαετία και πλέον, έστησε την πανίσχυρη οργάνωση της Ν.Δ. στο Νομό μας και καθόρισε με τις επιλογές του την αυτοδιοικητική πορεία της Χαλκιδικής για τις επόμενες δεκαετίες, σε ότι αφορά τα πρόσωπα που θα πρωταγωνιστούσαν, όχι μόνο ως κοινοτάρχες και δήμαρχοι, αλλά και ως Νομαρχιακοί Σύμβουλοι, στον παλιό θεσμό του Νομαρχιακού Συμβουλίου, αλλά και στην ΤΕΔΚ Χαλκιδικής και φυσικά στο πρώτο αιρετό Νομαρχιακό Συμβούλιο Χαλκιδικής.

 Για να μην μακρηγορούμε, επί των ημερών του στην ηγεσία της Ν.Δ. Χαλκιδικής η πλειοψηφία των προέδρων και δημάρχων, η ΤΕΔΚ Χαλκιδικής, το Νομαρχιακό Συμβούλιο, αλλά και κάθε άλλος σημαντικός φορέας στο Νομό είχε περιέλθει υπό τον έλεγχο της Ν.Δ. με αποτέλεσμα, “στην Χαλκιδική να μένει για το ΠΑΣΟΚ ...μόνο η κυβέρνηση”.
 

Στην πρωτεύουσα επέβαλε για Δήμαρχο, στο δύσκαμπτο εσωκομματικό περιβάλλον της Ν.Δ. Πολυγύρου, την εποχή εκείνη, τον Διευθυντή, τότε, της Ένωσης Πολυγύρου, Βασίλη Βασιλάκη. Η επιλογή τον δικαίωσε, η φιλία έφερε την συνεργασία και ο Δ. Τζηρίτης μπήκε στον χώρο της Αυτοδιοίκησης, αρχικά ως δημοτικός σύμβουλος Πολυγύρου και Αντιδήμαρχος. Ακολούθησε η μετάβαση του Β. Βασιλάκη στην νεοσύστατη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χαλκιδικής και ο Δ. Τζηρίτης εκλέχθηκε για πρώτη φορά δήμαρχος Πολυγύρου το 1995 όπου και υπηρέτησε τον Δήμο του για δυο συνεχόμενες τετραετίες, με την δεύτερη στον Καποδιστριακό πλέον Δήμο.

  Συγκεντρωτικός, αλλά αποτελεσματικός και εργασιομανής μέχρι εξαντλήσεως. Στο Δημαρχείο Πολυγύρου, “στα χρόνια του Τζηρίτη” το φως στο γραφείο του Δημάρχου έφεγγε πολλές φορές μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα και όσοι επέλεγαν να τον συναντήσουν εκεί τον έβρισκαν να ψάχνει, να γράφει και να διαβάζει ντοσιέ και φακέλους μελετών και έργων.
 Και όταν δεν ήταν στο γραφείο κυκλοφορούσε σε ανύποπτες μέρες και ώρες στα χωριά του δήμου του ή μέσα στην πρωτεύουσα. Όπου ήταν σε εξέλιξη κάποιο έργο θα περνούσε το πρωί, ενίοτε μπορεί να ανέβαινε και ο ίδιος στα μηχανήματα έργου, αλλά μπορεί να περνούσε και το απόγευμα για κάτι που θα είχε θυμηθεί.
 

Οραματίστηκε πράγματα για την πόλη του και τα έφτιαξε και έβαλε την σφραγίδα του σε πλήθος παρεμβάσεων και έργων που θα μπαίνουν για πολλά ακόμα χρόνια ως θέμα στις συζητήσεις των Πολυγυρινών. Τον καθόρισε, ως σημείο αναφοράς ο πεζόδρομος, ωστόσο η χρήση, ως αυτονόητου αγαθού που είναι το νερό, μας κάνει να παραβλέπουμε και να ξεχνάμε ότι στην πρώτη του τετραετία, από την πρώτη κιόλας διετία είχε επιλύσει το βασανιστικό και διαρκές πρόβλημα της ύδρευσης που απασχολούσε μόνιμα τον Πολύγυρο και τα νοικοκυριά το βίωναν και το αντιμετώπιζαν, συχνά-πυκνά, “με τα μπιτόνια από τις Έξι Βρύσες”.

  Έδωσε μάχες για τον Δήμο του την εποχή της δημιουργίας των Καποδιστριακών δήμων μέσα σε ένα αρνητικό πολιτικό περιβάλλον, απέναντι σε τοπικούς και Αθηναϊκούς σχεδιασμούς και τα κατάφερε όσο καλύτερα γίνονταν. Αν ήταν άλλος, λόγω των πολιτικών συνθηκών της εποχής θα είχε παραδοθεί άνευ όρων. Αυτός όμως “χτύπησε την καμπάνα” και οι συνδημότες του, πέρα από κόμματα και ιδεολογίες, τον ακολούθησαν.

 Ήταν δεινός αγορητής. Από τους καλύτερους ίσως, αν όχι ο κορυφαίος τις τελευταίες δεκαετίες στην Χαλκιδική. Το πλεονέκτημά του ήταν εμφανές και πρέπει να το απολάμβανε και ο ίδιος. Στις πολιτικές του αντιπαραθέσεις, στον Δήμο ή στην ΤΕΔΚ Χαλκιδικής που εθήτευσε και ως πρόεδρός της, δεν άφηνε ποτέ κάτι αναπάντητο, αλλά διατηρούσε με δημοκρατική προσήλωση τον διάλογο σε υψηλό και κόσμιο επίπεδο. Υποστήριζε τις απόψεις και τις θέσεις του με επιχειρήματα και ήταν παροιμιώδεις οι αναγωγές του σε ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα, αλλά και στην τρέχουσα, της εκάστοτε εποχής, επικαιρότητα.

 Μετά τον Δήμο, αντίθετα από ότι θα περίμενε κανείς πως θα αποσυρόταν στις ήσυχες μέρες της σύνταξής του, αυτός συνέχισε στο Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας. Απολάμβανε πλέον τον σεβασμό και την αναγνώριση φίλων και αντιπάλων. Από το γραφείο του στην ΠΕ Χαλκιδικής περνούσε όλη η Χαλκιδική. Έτοιμος να ακούσει, να βοηθήσει, να βρει λύσεις. Πολλοί περνούσαν μόνο για να τον δουν, να ανταμώσουν μαζί του, να μιλήσουν, να θυμηθούν τα παλιά. Η αυτοδιοίκηση, το καθήκον, η αφοσίωση στον τόπο του είχαν γίνει δεύτερη φύση του. Το ζούσε γιατί του άρεσε και έζησε όπως του άρεσε.

 Αυτός ήταν ο Δήμαρχος Πολυγύρου, Δημήτρης Τζηρίτης, που όταν θα τον ψάχνουμε “θα τον βρίσκουμε πάντα εκεί”, στα βαθειά χνάρια που άφησε στο τόπο του, μέσα από την πολυκύμαντη, χρήσιμη, ενδιαφέρουσα και γεμάτη προσφορά σαραντάχρονη πορεία του.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.


Πέτρος Τσιολάκης.