Εάν υπάρχει ένας λόγος που αξίζει να συνεχίσουν να γίνονται μουσικά talent shows στην Ελληνική τηλεόραση, αυτός έχει οναματεπώνυμο: Γιάννης Ξανθόπουλος.
Ετών 16, φανατικός θαυμαστής του Αντώνη Ρέμου, σε βαθμό που την ώρα της ερμηνείας όταν κλείνει τα μάτια του, σφίγγει λίγο παραπάνω το αριστερό, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον Ρέμο.
Ο 16χρονος Γιάννης, είναι ο νικητής του Rising Star από την πρώτη μέρα της εμφάνισής του, ανεξάρτητα από το εάν θα κερδίσει ή όχι τον τίτλο. Ένας έφηβος που τραγουδάει με τόσο συναίσθημα και καλλιτεχνική αρτιότητα τραγούδια του Αντώνη Βαρδή, έχει μόνο έναν δρόμο μπροστά του: αυτόν της επιτυχίας.
Ο «μικρός Ρέμος», όπως συχνά τον αποκαλούν χαριτολογώντας, εκτός από σπουδαίο ταλέντο, διαθέτει και μία πολύ ιδιαίτερη ιστορία ζωής. Πόντιος στην καταγωγή, το τελευταία παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας που ζει στο Μενίδι, ο μικρός Γιάννης ξέρει από πρώτο χέρι καλά τι θα πει ξεριζωμός, αγώνας, υπεράνθρωπη προσπάθεια.
Ήταν 1993, αγέννητος ακόμη ο ίδιος, όταν οι γονείς του ξεκίνησαν με τα πόδια από το Καζακστάν και περπατώντας 13 ολόκληρες ημέρες μέσα στην παγωνιά, έφτασαν στην Ελλάδα αναζητώντας την ελπίδα. Εγκαταστάθηκαν στο Μενίδι, απέκτησαν τέσσερα παιδιά, και τα μεγάλωσαν με πολύ αγάπη, πολλές στερήσεις και πολλή μουσική.
Ο βενιαμίν Γιάννης, μεγάλωσε ακούγοντας τον πατέρα του να τραγουδάει Καζαντζίδη και Μητροπάνο, έμαθε να αγαπάει το λαϊκό τραγούδι, σπούδασε στο Δημοτικό Ωδείο Αχαρνών, ξέρει να παίζει ποντιακή λύρα, πιάνο και κιθάρα και λατρεύει τον Αντώνη Ρέμο. Πάνω από όλα, όμως, λατρεύει την Ελλάδα και δεν χάνει ευκαιρία να το βροντοφωνάξει, με ένα ανεπαίσθητο παράπονο στη φωνή όπως όλοι οι Πόντιοι κάθε φορά που τραγουδάνε από την ψυχή τους «σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος«.
Ο Γιάννης Ξανθόπουλος, είναι η τρανή απόδειξη πως το ευλογημένο ταλέντο, αυτό το φύσημα του Θεού στον άνθρωπο, δεν καταλαβαίνει ούτε από καταγωγές, ούτε από κοινωνικές θέσεις, ούτε από χρήματα και μεγαλεία. Θα σε βρει, ακόμη και σε ένα φτωχόσπιτο στο Μενίδι, και από εκεί και πέρα είναι στα χέρια σου εάν θα το αξιοποιήσεις ή όχι. Το Rising Star, είναι μια αρχή. Και αυτό εννοούσα στην εισαγωγή, όταν έγραψα ότι εάν υπάρχει ένας λόγος που αξίζει να συνεχίσουν να γίνονται μουσικά talent shows (με ταλέντα, όχι καρικατούρες) στην ελληνική τηλέοραση, αυτός έχει οναματεπώνυμο: Γιάννης Ξανθόπουλος.
Οι άνθρωποι του χώρου κάνουν πολλές υποσημειώσεις στο σημείο αυτό, λέγοντας πως δεν αρκεί το ταλέντο, όσο σπουδαίο κι αν είναι, ούτε η γρήγορη αναγνωρισιμότητα -και αναφέρουν παραδείγματα μεγάλων φωνών με μέτριες πορείες στο χώρο του τραγουδιού και μέτριων φωνών που έκαναν μεγάλες καριέρες. Χρειάζεται, λένε, προσοχή στους συνεργάτες, στις παρέες, στην επιλογή τραγουδιών, στην προσωπική στάση ζωής, αφού δυστυχώς οι περιπτώσεις καλλιτεχνών που καταστράφηκαν παίρνοντας εντελώς λάθος δρόμο, είναι αμέτρητες.
Εγώ κάθε φορά που ακούω αυτό το 16χρονο αγόρι, εύχομαι ο δικός του ο δρόμος να είναι καθάριος σαν τον βλέμμα του. Γιατί το αξίζει!
