Πριν αρκετά χρόνια ο ερχομός των πελαργών ήταν ένα γνώριμο φαινόμενο για τους κατοίκους της νότιας Χαλκιδικής, μεταφέροντας το αισιόδοξο μήνυμα για τον ερχομό της άνοιξης και του καλοκαιριού!
Φέτος εμφανίστηκαν και εγκαταστάθηκαν στη Νέα Τένεδο, στην κορυφή ενός γέρικου και ταλαιπωρημένο από τα χρόνια κυπαρισσιού. Οι φωτογραφίες της Μαρίας Αρχοντοπούλου την ώρα που οι πελαργοί ετοιμάζουν τη φωλιά τους είναι εντυπωσιακές!
Οι πελαργοί, αν και είναι πολύ ανθεκτικοί στο κρύο, είναι μεταναστευτικά πουλιά επειδή μεγάλο μέρος της τροφής τους, όπως ερπετά και έντομα, εκλείπει το χειμώνα. Έρχονται κάθε άνοιξη στη χώρα μας, προκειμένου να αναπαραχθούν - είναι από τους πλέον χαρακτηριστικούς προάγγελους της άνοιξης λόγω του ότι είναι συνεπείς στο ραντεβού τους- και φεύγουν για την Αφρική το φθινόπωρο.
Στη Χαλκιδική κάποτε ο πελαργός ήταν μάλλον κοινό πουλί. Φώλιαζε σχεδόν σε κάθε χωριό, επάνω σε σκεπές σπιτιών, στα καμπαναριά, αλλά και σε κολώνες μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος. Πελαργούς είχαμε στη Μαραθούσα, τον Άγιο Μάμα, στις Καλύβες, στα Σήμαντρα, στην Πορταριά, στην Ν.Τρίγλια, στις Αγροτικές Φυλακές Κασσάνδρας και αλλού. Σήμερα πλέον έχουν απομείνει ελάχιστα ζευγάρια.
Από το 2005 μάλιστα και έπειτα μόνο 1-2 ζευγάρια μεγαλώνουν μικρά, όταν το 1950 υπήρχαν περί τα 120 ζευγάρια. Δεν είναι δύσκολο να πει κανείς, πως φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα, αν αναλογιστεί τις αλλαγές που συντελέσθηκαν στις χρήσεις γης και την εντατικοποίηση της γεωργίας. Από τα μέσα του 1950 συντελέστηκαν πολλές διανομές γης, κατασκευάστηκαν πλήθος αποστραγγιστικά έργα, αποξηράνθηκαν οι περισσότεροι παράκτιοι υγρότοποι, ενώ υγρολίβαδα και χέρσες εκτάσεις μετατράπηκαν σε οικισμούς και τουριστικά θέρετρα προς χάριν της ανάπτυξης και της βελτίωσης του βιοτικού μας επιπέδου. Εάν στα παραπάνω προσθέσουμε και τα ατυχήματα σε ηλεκτροφόρα καλώδια, είναι λογικό ο πελαργός να κινδυνεύει πλέον να χαθεί οριστικά από τη Χαλκιδική.
του Θοδωρή Δούκα
