O Συλλογός Γυναικών του Στανού πιστός στις παραδόσεις και στα ήθη και έθιμα που αποτελούν την πολιτισμική μας κληρονομιά, αναβιώνει και φέτος σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο το έθιμο της "Κούνιας" τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα.

Ένα έθιμο που με το πέρασμα του χρόνου είχε ξεχαστεί. Με την πρωτοβουλία του Συλλόγου Γυναικών και του πάτερ ΝΙκόλαου Χαλκιά το ξαναζωντανεύουν, ώστε να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι.

Τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα σε μεγάλα δέντρα του χωριού μαζεύονταν παρέες αγοριών και κοριτσιών και έκαναν κούνιες. Όταν κουνιόταν το αγόρι ή το κορίτσι λέγαν και το αντίστοιχο τραγούδι. Πάντα τελείωναν με την αναστάσιμη προσευχή.

ΌΤΑΝ ΑΝΕΒΑΙΝΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΕΛΕΓΑΝ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Στα ψηλά τα παραθύρια κόρη κάθεται
και γυαλί κρατεί στα χέρια και γυαλίζεται
και τα κάλια της λογιάζει.
Κάλια μου όμορφα, ποιος θα σας φιλάει το βράδυ τα μεσάνυχτα
Ο Γιάννης δεν είναι εδώ πάει για κρύο νερό
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

ΕΝΩ ΟΤΑΝ ΑΝΕΒΑΙΝΕ ΑΓΟΡΙ ΕΛΕΓΑΝ ΑΛΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.
Έναν τον έχει η μάνα του, έναν και χαϊδεμένο
και στο σχολειό τον έστελνε γράμματα για να μάθει.
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

Αφού κουνιόντουσαν άφηναν την ουρά του σχοινιού στο έδαφος και σχηματίζονταν κουλούρες. Ανάλογα με τους κύκλους που δημιουργούνταν έλεγαν ότι τόση θα είναι η αγάπη της μελλοντικής πεθεράς ή σε πόσα χρόνια θα παντρευτούν.

Αυτό το έθιμο ήταν αφορμή να διασκεδάσουν οι νέοι και οι νέες εκείνης της εποχής. Επίσης το έθιμο είχε και θρησκευτικό περιεχόμενο δηλαδή το κατέβασμα της κούνιας συμβόλιζε τον ερχομό του Χριστού στη γη και το ανέβασμα την Ανάστασή Του.