Οι πολλές αδικίες και στρεβλώσεις που προκύπτουν, βρέθηκαν στο στόχαστρο της Νέας Δημοκρατίας, η οποία προτείνει με τροπολογία την αναστολή της επιβολής και είσπραξης προστίμων που πηγάζουν από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας μέχρι το τέλος του 2019, οπότε λήγει η διαδικασία ολοκλήρωσης και κύρωσης των δασικών χαρτών. Όπως επίσης και τη δυνατότητα να υποβάλλονται ατελώς αντιρρήσεις από οποιονδήποτε έχει συμφέρον για συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Δυστυχώς, «Ένα κρίσιμο εγχείρημα και ένα μείζον αναπτυξιακό ζήτημα όπως αυτό των δασικών χαρτών μετατράπηκε από την Κυβέρνηση σε φοροεισπρακτικό μέτρο, που μάλιστα “ισοδυναμεί” με έναν νέο ΕΝΦΙΑ έως και 40 φορές μεγαλύτερο. Το αποτέλεσμα είναι δεκάδες χιλιάδες πολίτες να βυθίζονται στην απόγνωση, αφού καλούνται να αποδείξουν το αυτονόητο: την ιδιοκτησία τους στη γη που τους ανήκει, που την καλλιεργούν και για την οποία φορολογούνται από το Ελληνικό Κράτος για χρόνια.»
Για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας θυμίζω τη νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης Α. Σαμαρά με την οποία διευθετήθηκε το καυτό ζήτημα των εκχερσομένων καλλιεργούμενων εκτάσεων. Τότε ως Βουλευτής της Χαλκιδικής, ανέλαβα την υποχρέωση τακτοποίησης χιλιάδων καλλιεργούμενων εκτάσεων και οι οποίες προήλθαν από εκχερσώσεις κατά την περίοδο 1975 μέχρι και το 2007.
Με τη συμβολή ειδικής επιστημονικής επιτροπής που συστάθηκε στο πολιτικό γραφείο μου και την πλήρη υποστήριξη του τότε αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος κ. Νικ. Ταγαρά, πετύχαμε το ακατόρθωτο για τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Να ψηφιστεί στη Βουλή το Δεκέμβριο του 2014, νόμος που αφορά τις πρώην δασικές εκτάσεις οι οποίες σήμερα βρίσκονται σε γεωργική καλλιέργεια. Με την ισχύ του νόμου 998/1979 στον οποίο προστέθηκε το άρθρο 47Β, τελείωσε οριστικά η μακροχρόνια εκκρεμότητα για χιλιάδες αγρότες της Χαλκιδικής.
Οι αγρότες μπορούν να συνεχίσουν να καλλιεργούν τα κτήματα που κληρονόμησαν από γονείς και παππούδες, και κυρίως να τα μεταβιβάζουν στα παιδιά τους.
Στην τελική προσπάθεια μας για την ψήφιση του νόμου δεν υπήρξε δυστυχώς θετική αντιμετώπιση από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, οι οποίοι έμειναν στη διατύπωση θεωριών και στην επίκληση συνταγματικών προβλέψεων οι οποίες δεν έδιναν απαντήσεις και λύσεις όλα αυτά τα χρόνια.
