Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και επισημότητα γιορτάσθηκε τη Δευτέρα η επέτειος του «Χαλασμού» της Κασσάνδρας ή Ολοκαυτώματος όπως στη συνέχεια επικράτησε να λέγεται. Το πρωί τελέσθηκε δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Νέας Ποτίδαιας, παρουσία των αρχών του τόπου.
Μετά το τέλος της δοξολογίας εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός της ημέρας από τον Α΄ Αντιπρόεδρο της Κ.Ε.Δ.Ε. κ. Λάζαρο Κυρίζογλου.
Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και στη συνέχεια κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο των πεσόντων. Μετά την κατάθεση στεφάνων τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και η φιλαρμονική του Δήμου Κασσάνδρας ανέκρουσε τον Εθνικό μας Ύμνο.
Ακολούθησε μαθητική παρέλαση και παρέλαση συλλόγων στη Ν. Ποτίδαια.
Δήλωση του Δημάρχου Ν. Προποντίδας Εμμανουήλ Καρρά:
"Τιμήθηκαν οι πρόγονοί μας που σθεναρά αντιστάθηκαν, αν και λίγοι με πενιχρά μέσα, απέναντι σε πολλούς και αρματωμένους. Έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι και η Κασσάνδρα παραδόθηκε στη μανία του εχθρού. Τίποτε δεν έμεινε όρθιο. Σφαγές, λεηλασίες, καταστροφές. Αυτό που δεν κατάφεραν ήταν να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα των Ελλήνων και την πίστη τους για την ελευθερία της πατρίδας.
Η επανάσταση της Χαλκιδικής, αν και καταπνίγηκε βίαια, συνέβαλε τα μέγιστα στον αγώνα. Παραμένει αδικημένη στα σχολικά εγχειρίδια, παραμένει αδικημένη σε έναν ενιαίο σε επίπεδο νομού εορτασμό. Τα διεκδικούμε. Δικό μας χρέος να μην ξεχαστούν. Δημιουργήσαμε υπαίθρια πινακοθήκη, ώστε όλοι να μάθουν την τοπική ιστορία. Προτρέπω, ακόμη, όλες και όλους και ειδικά τα σχολεία μας να επισκεφθούν το Βυζαντινό Κέντρο «Ιουστινιανός» και να δούνε τη σχετική έκθεση που λειτουργεί. Δεν πρέπει να αγνοούμε! Δεν πρέπει να ξεχνάμε!".
Η ανεξάρτητη δημοτική σύμβουλος Κασσάνδρας και υποψήφια δήμαρχος, Μαρία Παπαδημητρίου ανέφερε:
Η Επανάσταση στη Χαλκιδική και το Ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας το οποίο ακολούθησε, σηματοδότησαν την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης στο 1821.
Η Κασσάνδρα, απ' άκρου εις άκρον τυλίχθηκε στις φλόγες και υπέκυψαν σ'αυτές σπίτια, χωριά, σχολειά, ιεροί ναοί, δάση, αγροτικές καλλιέργειες...
Οι Κασσανδρινοί όμως δεν υπέκυψαν. Πολλοί κρύφτηκαν στα δάση και πολλοί διέφυγαν με ότι μέσο βρήκαν. Με βάρκες και καράβια για τη Σκόπελο, τη Σκύρο, τη Βόρεια Εύβοια, το Άγιον Όρος, τη Σκιάθο και για άλλες περιοχές.
Κατέφυγαν εκεί, με αίσθημα προσφυγικό και κουβαλώντας μόνο τη ψυχή τους, καθώς το βιός τους στην Κασσάνδρα είχε γίνει στάχτη.
Κάποτε, το κακό πέρασε και ξαναγύρισαν στην Κασσάνδρα. Συναντήθηκαν με τους συγγενείς τους, με τους οποίους είχαν χαθεί για καιρό και συνέστησαν πάλι κοινωνία, χτίζοντας την Κασσάνδρα ξανά.
Εκατό χρόνια μετά από αυτό, η γη της Κασσάνδρας υποδέχθηκε τους Μικρασιάτες πρόσφυγες που και εκείνοι άφησαν πίσω φλεγόμενη γη και κυνηγημένοι από τους ίδιους εχθρούς κατέφυγαν στη φιλόξενη Κασσάνδρα έχοντας την ίδια επιθυμία: να συστήσουν κοινωνία ξανά.
Και σήμερα, 201 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας και 100 χρόνια μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, η κοινωνία της Κασσάνδρας προχωρά με τιμή, υπερηφάνεια και όραμα για ένα λαμπρό μέλλον.
Χρόνια πολλά Κασσάνδρα μας!
